Rain – Βροχή by Somerset Maugham

Μια επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο αρκούσε για να πέσει στα χέρια μου η νουβέλα του Σόμερσετ Μωμ «Βροχή». Είχα ακούσει απο παλιά για τον Άγγλο συγγραφέα αλλά δεν είχα ιδέα για το πόσο φανταστικός συγγραφέας ήταν! Καθότι ήταν ένα μικρό βιβλιαράκι με λίγες σελίδες, ξεκίνησα να το διαβάζω απο περιέργεια και εντυπωσιάστηκα απο την εξέλιξη της ιστορίας και την τελική ανατροπή της. Το βιβλίο είναι απρόσμενα ευχάριστο και σε συνεπαίρνει απο την αρχή με την αμεσότητα και την ζωντανή αφηγηματική ροή. Ο αναγνώστης διαπιστώνει πως εξελίσσεται ένα διασκεδαστικό παιχνίδι της ηθικής απέναντι στον πειρασμό, την αμαρτία και τη σωτηρία, ενώ διανθίζεται με την αλληγορική κριτική του συγγραφέα ενάντια στην αποικιοκρατική επιβολή του λευκού ανθρώπου.

A visit to the bookstore was a great chance to get into my hands Somerset Maugham’s novel «Rain». I had no idea how amazing writer was! Since it was a small book I began to read it out of curiosity and was impressed by the progress of the story and the final overturn. The reader would be suprised how enjoyable and vivid is the narrative of the book. Also is really interesting author’s critique against the colonial imposition of the white man against the indigenous.

Η υπόθεση του έργου 

Η ιστορία ξεκινάει με μια αναφορά στην αποπνικτική ατμόσφαιρα του τροπικού νησιού που πλαισιώνει τη δράση. Όπως την περιγράφει ο Σόμερσετ Μωμ στο βιβλίο: «εξαιτίας μιας ακατάπαυστης βασανιστικής βροχής που πέφτει με μια άγρια μοχθηρία, πολύ κοντινή στα ανθρώπινα πράγματα…Θύμιζε κατακλυσμό εξ ουρανού και βροντούσε στην αυλακωτή λαμαρίνα της στέγης σταθερά, επίμονα, εκνευριστικά. Θα ‘λεγε κανείς ότι κατεχόταν από ανεξέλεγκτη μανία. Ώρες ώρες ένιωθες την ανάγκη να ουρλιάξεις, αν δεν σταματούσε, κι ύστερα, όλως αιφνιδίως, σε κυρίευε ένα αίσθημα ανημποριάς, σαν μια αδυναμία σε όλα τα μέλη, και σε συνέτριβε η θλίψη και η απελπισία».

Το βιβλίο διαδραματίζεται στις μακρινές αποικίες των Αμερικανών, τα νησιά Σαμόα του Νοτίου Ειρηνικού. Μια υποψία για επιδημία χολέρας αναγκάζει τους ιθύνοντες του πλοίου να αγκυροβολήσουν κοντά στο Πάγκο – Πάγκο που έχει τις περισσότερες βροχές σε όλο τον Ειρηνικό. Η εξέλιξη αυτή υποχρεώνει δύο ζευγάρια – τον γιατρό Μακφαίηλ με τη σύζυγό του και τους δύο ιεραπόστολους τους Ντέηβιντσον – να παραμείνουν εκεί για δύο βδομάδες ώσπου να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Βρίσκουν λοιπόν καταφύγιο σε μια ξύλινη δίπατη κατοικία που ανήκει σ’ έναν μιγάδα, τον Χορν. Στον ίδιο ξενώνα στο ισόγειό έχει καταλύσει και μια συνεπιβάτιδα των δύο ζευγαριών, η δεσποινίς Σέηντι Τόμσον που ταξίδευε στη δεύτερη θέση. «Ήταν γύρω στα εικοσιεπτά, τροφαντή, με πρόστυχη ομορφιά» και «σαρκωμένες γάμπες». Ο κύριος Ντέηβιντσον δεν μπορεί να παραβλέψει την ανάρμοστη συμπεριφορά της νεαρής γυναίκας «αμφιβόλου ηθικής». Νιώθει την ανάγκη να επαναφέρει τη νεαρή ιερόδουλη στον ίσιο δρόμο της αρετής και την πολεμάει επιστρατεύοντας αθέμιτα μέσα που εκνευρίζουν ακόμα και τον γιατρό Μακφαίηλ. Από τη μια πλευρά ο γιατρός εκπροσωπεί την ανεκτικότητα και την ηρεμία, από την άλλη πλευρά οι ιεραπόστολοι είναι φανατικοί ηθικολόγοι, υπερασπιστές ενός ακραίου κώδικα τον οποίο επιχειρούν να επιβάλουν στους ιθαγενείς και σε εκείνους τους δυτικούς πολίτες που πιστεύουν ότι παρεκτρέπονται. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στον ιεραπόστολο και στην πόρνη είναι πολύ έντονες ενώ παράλληλα παρατηρείται μια σταδιακή εσωτερική μεταστροφή και στους δύο. Η γυναίκα υποτάσσεται στον δυνάστη της, ο ιεραπόστολος ανεπαίσθητα δένεται μαζί της…

The story

On the way to Apia in the Pacific, a ship stops at Pago Pago. The passengers include Dr Macphail and his wife, and Davidson, a missionary, and his wife. Because of an epidemic of measles (a serious disease for local people) on the island, the ship cannot leave until it is sure none of the crew are infected. The Macphails and the Davidsons find lodgings with Horn, a trader on the front. For most of their stay there is heavy rain which they find oppresive.

Also staying there from the ship is Miss Thompson. From her room is heard the sound of a gramophone and men’s voices. Davidson is determined to stop her activities. Doctor Macphail had an impression that missionary was weaving a net around the woman, carefully, systematically and when everything was ready would pull the strings tight.»

Davidson sees the governor of the island and gets him to put Miss Thompson on the next ship, which goes to San Francisco. The governor, aware that the missionaries have influence, does not change his decision when Macphail visits him. Miss Thompson is distraught, as she will be sent to the penitentiary if she returns to San Francisco. Davidson is often with Miss Thompson as he tries to save her soul. It appears that her personality changes and she becomes repentant. Davidson says to the Macphails, «It’s a true rebirth. Her soul, which was black as night, is now pure and white…. All day I pray with her….»

Λίγα Λόγια για τον Συγγραφέα

Ο Άγγλος συγγραφέας Σόμερσετ Mωμ (1874-1965), από τους δημοφιλέστε­ρους της δεκαετίας του 1930 γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τα θεατρικά του έργα και έγινε πασίγνωστος για τα διηγήματά του. Τα ανθρώπινα πάθη, το απροσδόκητο τέλος των ιστοριών και οι χαρακτήρες που κινούνται στο μεταίχμιο είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της αφήγησης του συγγραφέα. Ο Μωμ είναι επικριτικός σε κάθε μορφή καταπίεσης και υποκρισίας, σε έναν κόσμο αποικιοκρατίας που καλλιεργεί τον καθωσπρεπισμό αλλά ταυτόχρονα βουλιάζει στο ψέμα. Ταξίδεψε σε διάφορα μέρη του κόσμου μεταξύ αυτών στην Ινδία και στη Νοτιοανατο­λική Ασία. Τα ταξίδια του εμπλούτισαν τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του, αλλά και τα καθαρά ταξιδιωτικά του έργα. Η δημοτικότητα της ιστορίας «Βροχή» υπήρξε ιδιαίτερα ανθεκτική στο πέρασμα των χρόνων και έχει γίνει αρκετές φορές ταινία.

Few words about the witer

The English writer Somerset Mother (1874-1965), one of the most popular of the 1930s, has enjoyed great success with his plays and became famous for his short stories. The human passions, the unexpected end of the stories, and the characters moving at the cross are some of the characteristics of the writer’s narrative. Maughm is critical of all forms of oppression and hypocrisy, in a world of colonialism that cultivates environs but at the same time sinks into lies. He traveled to various parts of the world among them in India and Southeast Asia. His trips enriched his short stories and novels, as well as his pure travels. The popularity of the «Rain» story has been particularly durable over the years and has been several times a film.